به این میگن صبحانه دوستان, اونا نون تافتونه عزیزان, ساخت خودمه, اینو که دیگه میدونین, تا حالا صد هزار بار گفتم و عکس این هنرنماییم رو براتون گذاشتم اما آیا میدونین که اون پنیر هایی هم که میمالن رو نون کار خودمه ؟!
اونا رو نمیدونم شما بهشون چی میگین, ما تو شهرمون بهشون میگیم ماست چکیده, البته قدیما, بعضی وقتا که تو خونه ماستو درست میکردن اینا رو توی خیک نگه میداشتن و بهشت میگفتن ماست خیکی و ما باز تو ولایتمون بهش ماست پوست هم میگفتیم حالا چرا , چونکه اون خیک, چیزی بود از پوست گوسفند! 
به هر حال, ماست رو میریختن تو کیسه میزاشتن آبش بره , ماست کیسه ای هم شاید بهش میگفتن, آبش که رفت, میریختن تو خیک بعدم هی به اون خیکه ماست تازه اضافه میکردن! شبام, همین ماستو میدادن به ما بچه ها, میگفتن بمالین رو نون بخورین, همین شاممون بود! 
من عزیزان اما اینجا, در شهر زیبای وین , پایتخت اتریش , نه خیک دارم و نه کیسه, پس چیکار میکنم, ماست که درست میکنم , یک ابر دارم که گرفتم مخصوص همین کار, این ابر رو میزارم روی ماست , تمام آب این ماست رو میگیره, هر چی بیشتر بزارین روی ماست, بیشتر آبشو میگیره و غلیظ تر میشه ! البته چند باری باید ابره رو فشار بدین تا آبش خالی شه دوباره بزارین رو ماست!
نه, خداییش, این خلاقیت نیست عزیزان ؟ بیخود نیست که گفتن, هنر نزد ایرانیان است و بس !
