هنر نزد ایرانیان است و بس

دوستان امروز میخوام شما رو با یکی دیگه از هنر های خودم آشنا کنم که اونم مهارت مثال زدنی من در اشپزیست!

وقتی شما عکس اون پلو خوش رنگ و زیبا رو میبینید احتمالا میگید کاری نکرده, پلوپز رو روشن کرده و نشسته پای تلویزیون و بعد ٤٠-٤٥ دقه برنجش حاضر بوده!

نه دوستان این پلو رو با اون قابلمه ای که مشاهده میفرمایید پختم, خوشرنگیشم مال زعفرون نیست, تو خونه ما فقیر فقرا زعفرون کجا پیدا میشه؟! یک خورده زردچوبه ریخته بودم توش !

چیزی که شاید جالب باشه اینه که من برنج رو گذاشته بودم رو اجاق که آبش جوش بیاد, یادم رفته بود که برم هم بزنم و دم کنی و این حرفا روش بزارم, خودش اینجوری در اومده!هم خوشگلتره,هم برنجاش بیشتر قد کشیده و هم خوشمزه تر!

 تازه فهمیدم که ما رو چل پنجاه ساله بیخودی با دمکونی بیخودی علاف کردن!
این قابلمه های تفلون, منو یاد کیبورد های الکترونیکی میندازه, دیدین نوازنده پشت دستگاه آهنگ میزنه همه هم میگن دمت گرم و براوو و تعریف و تمجید, یکدفه بلند میشه میره اما اورگه واسه خودش ادامه میده, از قبلشم بهتر!

خورشتی هم که میبینید, قبول دارم که یک خورده حدسش مشکله که چیه چونکه قیافش زیاد هوس انگیز نیست اما جاتون خالی که چه مزه ای داشت!

حالا بهم حق میدین که بعد از خوردن اون غذا بهمراه دوغ و ترشی, بیام این حرفای آبدوغ خیاری رو تحویلتون بدم؟!